Ndonjëherë
Ndonjëherë fati ne na e kthen shpinën
E na duket se toka për sytë tanë u shemb
Na tundohet shpirti, dorëzohemi
Pa menduar se jeta fatin prap e kthen.
Ndonjëherë diellin në prag të perëndimit
Ne mundohemi, në atë moment, ta kthejmë
Bëhemi të padurueshëm e nuk mendojmë
Se ai diell sërish do të lind në mëngjes.
Ndonjëherë në veprimet tona dështojmë
Pastaj pendohemi e i themi vetes pse u ngute
Zhgënjehemi e dorëzohemi pa e menduar
Se në këtë botë, përveq vdekjes, nuk ka asgjë absolute.
Ndonjëherë rrugët ne na ngushtohen
E shpresat na zbehen e fillojnë të veniten
Ne humbim kurajon e motivin, pa menduar
se pas çdo tuneli të errët, gjithmonë lind një rreze drite.
add a comment
