Gurëzim
Këngë
në një kohë tjetër
kur korbat trazuan idilet
me krrokatën e tyre të vjetër
kur moti u hallakat në Debullde
mbi kodrën e lartë
gurët e dhembjes i ngulën
në tokën tonë
në gjoksin e thatë
rihapën plagë të reja
plagë që kullojnë gjak
në tokat tona
melodinë e fyellit
bariut ia përdhunuan
si në legjendë
në kohën tonë në Debullde
në Çakorr
në Zhleb
qeleshet u gurëzuan
gurët mbi gurë tokën rëndojnë
Kosovë e lashtë
gjymtyrët po t’i amputojnë
kaq shpejt plagët harruam
flini
flini gjumë!
… Kam dalë dhe prore kam me dalë
Bregoret me sy çiltërie me i soditë
Kurrë kangën time s’kam m’e ndalë
Rrugët e mbara tue i shndritë!…
– kështu kishte shkruar atëbotë i madhi Fazli Greiçevci, me dorën e vet!
UNIVERS
(kushtuar Fazli Graiçavcit)
përditë po i zvogëlojmë borxhet
përball jetës sonë të varfër
shprehimisht
vitet që na takojnë po zvogëlohen
numra në rënie
shtrëngatat ziliqare na kanë rrethuar
arkeologu pranë ashtit fosil
gojëhapur e hutuar mbeti
retë ngarkuar plot me shi
ulur por si kësulë e bardhë përmbi sy
mbi majat e larta të Golashit
atje ku flamuri i ëndrrave tuaja
zhurmshëm po valon
me zvogëlimin e viteve
dhe borxhit ndaj jetës
pengu i borxhit një ditë
mbetur fashitur brenda vetes
të porta me rrapëllima do na trokasë
për të marrë hakun e së vërtetës
do t’na thërras
kush (s)më thotë
e kemi zvogëluar borxhin
për vëllain e motrës
për birin e tokës
për Fazliun e nënëlokes
që dashuri i fali atdheut
i fali jetës
i fali tokës
Fazliu ynë
Fazliu i nënëlokes
simbol lirie
simbol i Epokës
Kryqëzimi
kryeneçësinë e varën publikisht
që të bashkëjetojmë me frikën
të bashkëjetojmë miqësisht
ta bartim peshën
dhe metaforën e kryqit mbi shpinë
së bashku me hilen
e besimit të rremë në Perëndinë
së bashku me ata që nuk e duan
të bërë
të bashkuar
Shqipërinë
Shtator, 2002
Mehmet Bislimi
