Urrejtja ruse për Shtetet e Bashkuara,
pasojë e kompleksit të inferioritetit
Marina Sokollovskaja, një ish-qytetare ruse, e cila para do kohësh qe larguar nga Rusia për banim të përhershëm në Nju Jork, në artikullin e vet me titull “Urrejtjen për Amerikën, si urrejtjen për tartabiqet, ne e kemi në gjak!”, duke pasur parasysh diktaturën fashiste të kastës sunduese të Kremlinit, e cila u ka zënë frymën mjeteve të pavarura të informimit masiv, shkruan:
“… u largova sepse asnjëherë nuk e pata ndier që ai është vendi im, atdheu im”.
Artikulli i saj është botuar në faqen e internetit “Russkij bazar” të datës 10 qershor 2022. Në atë artikull ajo citon fjalët e një qytetari rus, i cili i shkruante:
“Njeriu rus duhet ta urrejë Amerikën – ne këtë e kemi në qelizën tonë”.
Me këtë artikull, Maria Sokollovskaja më kujtoi një intervistë të gjatë të një gazetari ukrainas në kanalin televiziv “Ukraina 24” të mbrëmjes së 15 qershorit 2022, me politikanin opozitar rus Genadi Gudkov. Tema e intervistës ishte “E ardhmja e Rusisë pas përfundimit të luftës”. Në një hapësirë të intervistës, të cilën e ndoqa në youtube, gazetari u lidh edhe me një diplomat amerikan në Vashington, të cilit i tha se rusët thonë:
“Luftojmë në Ukrainë jo kundër Ukrainës, por kundër Shteteve të Bashkuara të Amerikës”.
Me sa duket, shumicën dërrmuese të rusëve, e ka kapluar keq një shprehje e marrë e Putinit, i cili ka thënë:
“Kufiri i Rusisë nuk përfundon askund!”.
Kjo shprehje, idiote në thelb, s’është gjë tjetër, veçse përsëritje e Testamentit të Pjetrit I, i cili deklaronte se Rusia duhet t’i pushtojë vendet e Lindjes dhe të Perëndimit, për nxitjen e urrejtjes së vendeve evropiane kundër njëri-tjetrit, me qëllim vendosjen e tyre nën çizmen ruse.
Të gjitha këto thirrje prej njerëzish të marrë në krye të Rusisë, zbulojnë, në të vërtetë, atë që ka thënë Dostojevski për popullin rus. Kastat sunduese, që nga koha e Pjetrit I deri në ditët tona, me atë popull, me psikologji prej skllavi, të rrënjosur gjatë shekujve, duke e përdorur si mish për top, kërkojnë të vënë vendet e tjera nën sundimin e vet.
“Rusët, – thotë Dostojevski, – janë një popull që endet nëpër Evropë dhe kërkon se çfarë mund të shkatërrojë, të shfarosë, vetëm për argëtim”.
Dhe sot, njerëzit në mbarë botën, po e shikojnë me sytë e tyre se çfarë egërsirash të tërbuara janë rusët, këta hunë të shek.XXI, se çfarë shkatërrimesh po bëjnë në Ukrainë, ndaj së cilës ushqejnë një urrejtje të përmasave mitike, ndërkohë që përbrenda i bluan kompleksi i inferioritetit për shkak të urrejtjes së papërmbajtur ndaj Shteteve të Bashkuara.
Vladimir Pozneri (1934), gazetar, drejtues emisionesh radiotelevizive, shkrimtar, qytetar sovjetik, rus dhe amerikan, ka radhitur një sërë arsyesh për qëndrimin negativ të rusëve ndaj demokracisë. Sipas këndvështrimit të Poznerit, qëndrimi negativ i rusëve ndaj nocioneve “liberalizmi” dhe “demokracia”, e ka burimin kryesisht te mungesa e formimit kulturor.
“Përgjithësisht, – shpjegon ai, – mungesa e formimit kulturor, smira, kompleksi i inferioritetit – këto janë, në këndvështrimin tim, arsyet kryesore të qëndrimit negativ të shumicës së rusëve ndaj demokracisë” (Citohet sipas: “Drejtuesi i emisioneve televizive, gazetari Vladimir Pozner, radhiti arsyet e qëndrimit negativ të rusëve ndaj demokracisë”. Faqja e internetit “Lenta.ru”. 09 dhjetor 2020).
Ky qëndrim mjaft objektiv i Vladimir Poznerit, dëshmon më së miri se shumica dërrmuese e popullit rus është e kapluar nga ideja e shovinizmit rusomadh, për të cilin ai ka bërë kurban demokracinë, se, në vend të saj, ai parapëlqen kultin e individit, nënshtrimin e plotë para diktatorit, vetëposhtërimin, për pasojë, vuajtjen në kushtet e varfërisë, me të cilën është familjarizuar së tepërmi, sepse ajo i është bërë pjesë e pandarë e jetës së përditshme. Gëzimi i vetëm i shumicës dërrmuese të atij populli reflektohet te kënaqësia deri në jargosje që ai përjeton kur kastat fashiste të Kremlinit ndërmarrin sulme për të pushtuar territore të huaja. Prandaj, me përfundimin me disfatë të sulmit fashist kundër Ukrainës, ata intelektualë opozitarë të të gjitha sferave të artit dhe të kulturës ruse, duhet të vetëdijësohen një herë e mirë dhe të vrasin mendjen, nëse vetë janë të imunizuar sadopak nga ethet shoviniste të shumicës dërrmuese të popullit të tyre, dhe të mendojnë për të ardhmen e Federatës Ruse, e cila duhet të shpërbëhet si strukturë shtetërore, duke u ndarë në disa shtete. Për më tepër, ata intelektualë duhet t’i zgjuajnë nga gjumi letargjik kombësitë e Bashkirisë, të Burjatisë, të Kazakisë, të Kaukazit, të Komit, të Tartarisë, në mënyrë që kastat kriminale të Kremlinit të mos i përdorin djemtë e tyre si mish për top për sulme dhe pushtime territoresh të huaja. Një shpërbërje e tillë duhet të realizohet praktikisht, sepse ajo Federatë, me territore gjigande, njerëzimit ka për t’i hapur telashe kohë pas kohe. Pikërisht këto telashe ka pasur parasysh shkrimtari i njohur rus Ivan Shmelov, i cili, një shekull më parë, në librin me titull “Dielli i të vdekurve”, të botuar në Paris në vitin 1923, ka paralajmëruar:
“Ky nuk është popull, por një mallkim historik i njerëzimit”.
Kaliforni, 16 qershor 2022
