Rrenacakët
Ata rrejnë kur flasin
Ata rrejnë kur rrinë
Ata rrejnë kur rrasin
Ata rrejnë edhe kur pinë…
Ata rrejnë kur rrejnë të tjerët
Ata rrejnë kur shohin ëndrra
Ata rrejnë pa fije turpi të mjerët
Ata rrejnë në zhgjëndrra
Ata rrejnë në dasma
Rrejnë edhe në krushqi
Ata rrejnë në urrejtje
Ata rrejnë në raste vdekje
Ata rrejnë edhe për dashuri…
Ata rrejnë në paqe
Ata rrejnë në luftë
Ata rrejnë në çdo mënyrë
Ata janë me maska në faqe
Ata s’kanë fare fytyrë!
Ata s’tregojnë kurrë t’vërtetën
Ata kur flasin gjithmonë rrejnë
Atëherë janë saktë, mjeshtrit e rrenave
Ata mendojnë s’e rrejnë popullin
kur janë në gjumë dhe atëherë kur flejnë…
Ata rrejnë kur nuk pyeten
Ata rrejnë e assesi nuk mejnë
Rrejnë kur deri në fyt zhyten
Ata rrejnë edhe kur përgjigjen
Rrejnë kur fitojnë, por edhe kur digjen
Ata rrejnë për komb gjithmonë
Rrejnë për atdhe e flamur
Dashtë Zoti e natyra jonë
Të mos takohemi me ta kurrë!
