LAVDI QIELLIT
(Adem Demaçit)
në motet e largëta
zë i vetmuar
një grusht atdhedashës
përflakur
në ballë të furtunës
bijtë e tokës
bijtë e zotit
bijtë e nënëlokes
Kosovë e Adem Demaçit
Kosovë vatër e zjarrit
Kosovë flakadan lirie
Kosovë e Adem Jasharit
në këtë vend ku nuk kishte teatër
e teatër luhej
as sot
nuk skuqen ata
që do duhej skuqur
shpirtshiturit trazuar
bacë Ademi të vërtetën tha
si gjithmonë
të vërtetën
dhe
as gjë më shumë
Ai
edhe dje
si sot e nesër
gjërave u thotë në emër të vet
hajnit i tha hajn
tradhtarit- tradhtar
qenit- qen
spiunit- spiun
zagarit- zagar
pushtuesit- pushtues
çlirimtarit- çlirimtar
ai nuk vdes
ai është gjallë
Ai ecte vertikalisht
në një kohë
kur shumë të tjerë hiqeshin zvarrë
si hardhucat e përhirta
përmbi zall
mure erë myku e zymtësie përballoi
papërkulur e ballëlartë
në rrugët e jetës marshues
në rolet e imponuara nuk u tjetërsua
me fuqinë e shpirtit
për botën e madhe
dashurinë përjetësoi
deri në sakrificë e vetëmohim
dashuri për të tjerët
dhuroi
nëse keni dëgjuar deri më tani
ta ketë peshuar dikush
gurin e vuajtjeve të tij shpirtërore
e pra
sa peshoi vuajtja
mbi supet e tij
a e thotë dikush të vërtetën
a do bënë dikush ndonjëherë llogari
për bijtë e vuajtur
të nënës Shqipëri
Bac Ademi
mbi një çerekshekulli me diellin u mat
sytë nuk iu verbuan
nga klithmat e të tërbuarve
si klithma lakuriqesh në shpellat pa hënë
ku jargët e tyre
lakuriqet hanë
Bacë Ademi nuk u zmbraps
lavdi qiellit
çka (s) presim më shumë
nga kryeneçët e kësaj shoqërie të çakorduar
çmendurisht
kryeneçë gërdallë
kur vdes të qajnë
të shajnë sa je gjallë
CH-26-07-2024
Mehmet Bislimi
