Prapa tolerancës së Brukselit ndaj Serbisë qëndron pendesa e aleatëve të saj tradicional, një lloj gjakimi për revizionimin e historisë së dekadës së fundit të shek.20-të.
Apo, mos vallë, kemi të bëjmë me mpleksjen e gjeopolitikës me antropozofinë serbe?!
Ministri i Brendshëm serb, Aleksandar Vulin, një shovinist i pështirë i dalë nga naftalina e Shërbimit Sekret të ushtrisë serbe, i katapultar në krye të të ashtuquajturës Lëvizje Socialiste, më 11 Mars pohoi se, ish Presidenti i Serbisë dhe më pas i Republikës Federale të Jugosllavisë (RFJ), Sllobodan Milosheviç “me jetën dhe vdekjen e tij, meritonte respektin e Serbisë dhe Serbëve, por edhe të gjithë njerëzve që respektojnë luftëtarët e lirisë “. [https://www.slobodnaevropa.org/a/31145315.html]
Gjatë regjimit të Milosheviçit, Aleksandar Vulini ishte një zëdhënës i të ashtuquajturës të majtë Jugosllave (JUL), për shumëçka identike me Partinë Nacionalsocialiste të Punëtorëve Gjerman e Hitlerit (Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei -NSDAP), themeluar nga gruaja e Millosheviçit, Mirjana Markoviç dhe pjesë e koalicionit qeverisës.
Ajo që e karakterizon Serbinë e dekadës së tretë të shek. 21 është gjithësesi antihistorike; për të tashmen e shumë më shumë për të ardhmen e Serbisë. Gjithë stablishmenti aktual i drejtuesve të Serbisë, vazhdojnë të jenë po ata që gjatë luftrave në ish Jugosllavi ishin afër Slobodan Milosheviqit, që tashmë ka shkuar në histori me nofkën „Kasapi i Ballkanit“. Kjo nomenklaturë, përfshi edhe pjesën më të madhe të intelegjencies serbe, tutje e konsiderojnë atë monstrum si një “gjeni i keqkuptuar” e i cili na qenkërka “akuzuar padrejtësisht” dhe në fund na qenkërka “vra në Hagë”. Ata që i mshojnë me patos kësaj propagande banale janë pikrisht ish-flamurtarët e JUL-it, të konvertuar së fundmi në Lëvizje Socialiste.
Deklarata si kjo e fundmit në mbrojtje të Sllobodan Millosheviqit janë dëgjuar e dëgjohen edhe në vet Kuvendin e Serbisë. Fundja ky është kuvendi ku shumicën dërmuese e përbëjnë ose çetnikët (fashist) të deklaruar edhe publikisht si të tillë, siç është partia presidentit serb, Aleksandar Vuçiq, ose të kamufluar në socialistë, si Lëvizja Socialiste e Aleksandar Vulinit; pasta Partia Socialiste e Ivica Daçiqir e të tjera si këto. Ky i fundit, jo pa krenari e fodullëk, shpesh e potencon se, ai është pasuesi i Titos dhe Millosheviçit, ashtu si SPS-i është pasardhësja e Lidhjes së Komunistëve të Jugosllavisë.
Aleksandër Vulin, deklaroi në 11 mars 2021 se, krimineli ndërkombëtar i luftës Sllobodan Millosheviq, “meriton respektin e Serbisë, të serbëve dhe të gjithë atyre, që respektojnë luftëtarët e lirisë”. Qeveria serbe e shpallë kështu zyrtarisht, kasapin e Ballkanit “luftëtar të lirisë”. A e dëgjoi kush në BE? A ka veshë diplomacia e BE-së?
Këto pyetje i shtroi me të drejtë ish diplomati ynë i karrierës, Shaban Murati, në një prononcim të tij që u publikua më 12 mars nga “Dita” në Tiranë.
Duket se Brukseli në raport me Serbinë tutje aplikon diplomaci asimetrike, të bazuar në standrde të dyfishta. Prandaj heshti edhe kësaj radhe!
„Serbia është e përkushtuar për ecje drejt BE-së dhe ka ndërmarrë reforma të guximshme e të thella në procesin e saj reformues.“ Kjo është fjalia standard e diplomatëve evropian dhe raportuesve të nduarnduarshëm për zhvillimet në Serbi.
***
Supozimet për bazën ideologjike të fashizmit historik në Europë, tashmë janë të
njohura: një përzierje e nacionalizmit, antisemitizmit, racizmit,
anti-feminizmit, autoritarizmit, anti-liberalizmit, anti-marksizmit dhe
glorifikimit të dhunës.
Por, fashizmi klasik e ai modern serb, këtë konglomerat përzierjesh të
fashizmit historik, do ta pasurojë tutje edhe me albanofobinë, e ngritur në një
lloj antropozofie tipike,që në esencë edhe aktualisht prezanton idealizmin serb,
respektivisht virtytin serb.
(Anthroposophie nga greqishtja e vjetër ἄνθρωπος ánthrōpos „Njeri“ dhe σοφία sophίa „Urtësi/mençuri“).
“Gënjeshtra është virtyti më i mirë i popullit serb. Ne
gënjejmë për të mashtruar veten për të ngushëlluar të tjerët, ne gënjejmë për
të kërkuar ndjesë, falje, ne gënjejmë për të luftuar kundër frikës, gënjejmë
për të fshehur mjerimin tonë. Gënjeshtra është një formë e patriotizmit tonë
dhe me të vërtetojmë inteligjencën tonë. Ne gënjejmë me imagjinatë dhe në
mënyrë kreative…”(Dobrica Qosiq: 1961)
Shih për këtë “Kasapi i Ballkanit” ministrit të bredshëm serb, Aleksandar
Vulin, i ngatërrohet me “luftëtarin e lirësë”! Këtë lloj “ngatërrimi” ai, jo pa
krenari, ia përcjell tutje qytetaërve serb si virtyt nacional. Antropozofia serbe vazhdon tutje ta trajtoj në unison idealizmin
serb me gënjeshtrën si virtyt.
Sovraniteti
i Evropës dhe interesat strategjike të saj, pa aderimin e shteteve të Evropës
Juglindore, nuk mund të realizohen dot.
Por ky qëllim nuk realizohet konform e në përputhje me filozofinë europiane,
nëse Brukseli vazhdon me trajtimin dubioz të Serbisë.
Serbia, siç e dëshmojnë edhe deklaratat e Vulinit së fundmi, nuk i është
nënshtruar fare procesit të përballjes reale me t’kaluarën, siç ishte bërë me
denazifikimin në Gjermani pas Luftës së Dytë Botërore.
Duket se prapa kësaj tolerance të Brukselit ndaj Serbisë qëndron pendesa e
aleatëve të saj tradicional, një lloj gjakimi për revizionimin e historisë së
dekadës së fundit të shek.20-të. Apo, mos vallë, kemi të bëjmë me mpleksjen e
gjeopolitikës me antropozofinë serbe?! Prandaj deklaratat e kësaj natyre, si
kjo e Vulinit, bien në vesh të shurdhër në Bruksel.
