ATYRE QE MË MOHOJNË DARDANINË SHQIPTARE
( Kushtuar bukëshkalit ” L. M ” )
—-
Ti, bir i bushtrës anonime , po-po,
ty të njoha mirë si armik !
Nuk ka si të jetë ndryshe, se shqipe mali
deomos ti nuk je !
Me çmendurinë pa kufi, si munde
të mohosh Dardaninë ?!
Në mos armik, njëlloj tradhëtari më keq
i mjeri ti pa Atdhe !
—-
Shpirtligësisë nuk mund t’i fshihesh,
se… deomos nuk je shqiptar !
Ndryshe, si mund të mohoje paturpësisht
dhe rrënjët e tua ?!
Gjuha jote e kryqezuar keq me qenërine,
pjell vetëm zagarë !
Pa pyete nji herë nënën tënde:
Se cilin qen ke si babalangua ?!
—-
Mësoje bir i të përdalës, se ne vuajmë,
vërtet, vuajmë shumë .
Nga kafshimet tuaja, sa plagë të rënda ,
ka marrë Shqipëria.
Vjen një ditë, të bashkuar fort dhe pa vuajtje
të gjithè do të jemi.
Barasvëllezër të lirë në këtë tokë …
e le të lehi sa të dojë .. qenëria !
