zjarri yt i heshtur
mbuluar nga hiri
në oxhakun e kullës së vjetër
dëshira heshtjesh djegur
largësi në kohë
brengë e rikthyer në fillim
kujtime të largëta shprushë
plagë e ndryrë në shpirtit tim
me pezmin e mbledhur në gushë
me pezmin që gërvishtë në grykë
futur thellë në lakun e kohës
futur deri në fyt
kohë që s’të harrojmë lehtë
kohë stuhish paralajmërojnë
në vijën e zjarrit
me gishtërinj të thyer
kur hapnim grykën e varrit
me dorën tonë
në gjoks peshuar
këngën e trimit
kujtimin e djalit
zjarr e barot
në faqen e tokës djeg
si dy pika loti
ne faqe mali përpjekë
si lum ti
i madh sa mali
djalë i tokës sonë
djalë fisi
me bardhësi plisi
bardhësi e papërsëritshme
as tani
nuk u përkule
pesëqind vite përpjekje
pesëqind lule
mbolle faqeve të atdheut
nuk i shkule
as lulet
as zemrat e nënave
ti
shpirt engjëllor
tek mrizi i zanave
në vegimet e hyjnisë nuk u takuam më
shprehja alegorike mbi trupin tënd
kryqëzuar me relieve plagësh
plagë shekullore mbi hartat e atdheut
o zoti i madh
për të vdekur si ata
që jetojnë përjetësisht
të admirueshëm
burra që më nuk flasin
burra që shkëlqim e dashuri falin
vetëm ai nuk ka vdekur
me shikimin buzagaz drejt qiellit
nga lendinë e lotëve të shohim
përkëdhelur nga rrezet e diellit
të shohim e s’mund të flasim
për ditë të takojmë
ti rritesh e nuk të njohim
përditë e më i madh
ngrirë në bronz
si lisi në mal
buzëqeshje e mbetur në fyt
Kosovë
unë jam
biri dhe ushtari yt
thuaje një këngë për mua
mos e mbajë në grykë
se vjen pranvera
e prapë do mbijë bari
unë jam biri yt Kosovë
unë jam ushtari
unë jam ai djali
23-10-2020
Mehmet Bislimi
