NDERGJEGJA NË PESHOJË
Uniteti
gjyshja ime ndjesë pastë
me dorën e saj të lehtë
nga shtëllunga e leshit
fijet i lidhte në unitet
njerëzit e kohës moderne
si grykësit që zihen për një presh
unitetin e kohës së vonuar
e bënë li e lesh
leshi e lëmshi u ngatërruan
në fushat e gjera të interesit
o gjyshe ime e ndjerë
a dëgjon
se ç’u dhje ndër vete
uniteti ynë
prej leshit
Dikur
rojat viheshin tek kullat
nga mali
kur zbrisnin burrat
vdisnin për atdhe
burrat
dikur
vdesin atdheun
burrat
sot
mashkull e burrë
nuk qenka njëjtë
as atëherë
as sot
as kurrë
Bythë e kusisë
nuk ndenjen duarkryq intelektualët
sfidë serioze i bënë Serbisë
me vizionin filozofik të avancuar
rrahën me shkop bythën e kusisë
bythë e kusisë rënë nga ndryshku
lënë në mezhdë me një anë
ai shpiku strategji të re
të artit luftarak në Ballkan
rrethi i kusisë po krekoset
me bythën që boja po i del
eh sikur të realizohej kjo filozofi
do konkurronte çmimin Nobel
Sintezë fatale
rrugë mora
për ta takuar njeriun
panjerëzinë dhe qenërinë
takova
shkrirë në bashkëdyzim
në analizë nuk u futa dot
të panjerëzishmit
sinteza keq i kishte ngërthyer
ishin bërë
t’i qashë me lot
Ka burra
ka burra
që as para plumbit
nuk e hanë fjalën e dhënë
ka burra
që lumi nuk i lanë
si qentë fjalën hanë
ka burra
që gënjejnë shoqi- shojnë
për dallim nga qentë
ata nuk lehin
kur të tjerët i shkelmojnë
ka burra
e burra
Koalicioni
që kur bota mban mend
ujku me qengjin
pula me dhelprën
miqësi nuk kanë zënë
atëherë
mbi kë do të bjerë rrufeja
o arkitektë të dredhive të liga
ju nuk jeni
Pasha Sinan
fantazi perfide e dredharakëve
me foshnjen e pafajshme në gji
mashtruesit
këtë vit
bënë në prapahije kumbaritë
thellë në gjoks fshehur
pabesitë
Bijtë e kotësisë
po t’i shikosh
nga pamja e jashtme
të duken
sikur secili me vete bartë
në gji
nga një copë histori
dilemë për pak çaste
kafeneve të qytetit
vrasje e butë me çaj e duhan
dënim absurd
pajtim me shëmtitë
me “analizat” politike vrasin kohën
vetëm meditojnë
as gjë nga jeta
nuk kërkojnë
Dikur dhe tani
dikur
kur lumin kalonin të ligjtë
dihej
atkinë ta shanin
tani kur lumin kalojnë
atkinë
më nuk ta shalojnë
kohë moderne e avancuar
tani
t’ëmë ta lodrojnë
Rrugëtim
gjatë rrugëtimit
diçka u këput në mes
të paralajmëruar për defektin kohor
të shoqërisë kryeneçe
kush parashikoi ngritjen e bajrakut
e nuk parashikoi prishjet
mes bajraktarëve
ata nuk gjeten kompromis me ndreqjet
plagët e hershme nuk u shëruan
fatkeqësitë kujdestare
në pusinë e ligësisë qëndruan
tani
merreni e mbani në gji
rrotën tuaj
që ju la në mes të rrugës
zhgënjyer
kjo nuk ishte karrocë me histori
si ajo e Ismail Qemalit
ju merr lumi karrocën edhe ju
mbajeni mirë në mend
se historia nuk ua bën se koti
as edhe një prapanicë vend
Moshë adoleshence
ai
nuk e kishte menduar kurrë
se zgjedhjet e çastit dallojnë
aq katërçipërisht
nga ato të perspektivës
në intimitet po ta them
ai bëri koalicionin e zhgënjimit
një fund të tillë s’e kishte menduar
as në moshën e adoleshencës
tani më
në këtë moshë të thyer
lojërat e fëmijërisë i hynë në qejf
si të thuash
iu bënë ves
nga ati
të mos të zbres
Pritje
kjo kohë e lazdruar
shumëllojshmërinë e pritjes ta ofron
përtej hijeve te tejdukshmërisë
si të vjen për së mbari
ulur a në këmbë
në luadhe mbi bari
në radhë
në zyrë
në trotuar
pritje shtrirë
i plogësht nën jorgan
pritje fytyrëvrarë
ngazëllyer e hijerëndë
pritje fytyrëshëmtuar e dhëmbërënë
dehur e tymosur me çaj e duhan
pritje
të gjithë ata që presin
janë të vonuar
si të vonuar në jetë
në dyert e mbyllura të botës
trokasim kot
trokasim me vonesë
tash e sa vjet
të vonuarit kush i pret
më thoni
se më luajtën mend e kresë
Kundërshtarë
sa mirë të tillë që jemi
ligj i përsosur i natyrës nuk gaboi
të njëjtë nuk na bëri
mrekullisht
në udhëkryqet e jetës
nuk na ngatërroi
në rrugëtime
në mendime
në veprime
të ndryshëm
ju në rrugën tuaj
ne në rrugën tonë
sa mirë që nuk jemi
të gjithë
njësoj
Si gjithmonë
dirigjent
orkestër që dështoi para akordimit
tingujt e çakorduar
fatkeqësisht
nuk nxorën melodinë e shumë pritur
çfarë peripecish kakofonie
mes tingujsh ulëritës
këtë konfliktualitet notash
kush e dirigjon
të dirigjosh një orkestër
do duhej të ishe
të paktën Maestro
e klasën e parë të notave
nuk e kalove dot
maestro i melodisë
pa nota
maestro kot
Larje duarsh
llogarit shpenzimet miku im
blije një sapun në të mjafton
unë do kujdesem për larjen tënde
sot do ta nënshkruajmë moratoriumin
mbi orën e vdekjes
se i erdhi fundi lojës disfatiste
me ujin e ftoftë të burimit
larje duarsh nga qëllimi final
rrëshqitje në kohë
me duar të palara
sa afër burimit
sa larg pastërtisë
Të dehur
“heronjtë” e ditëve tona
esëll nuk i takuam dot
nga tavernë e kafenesë së qytetit
hurbin e kafesë shijojnë
raki e mish të skuqur
politikën ndërkombëtare “analizojnë”
lamë e shtruar
koqen e qejfit bëjnë
namin e zi po lënë
të dehurit e ditëve tona
“për atdhe”
nga mallëngjimi
dehur e përmallë
në tryezën e pistë shtruar së bashku
servilë e të paskrupullt
faqezi e hileqarë
dehur e bërë përrallë
për kolltukun e butë
namin e zi po lënë
Gënjeshtar
prapë
gënjeve shokët e idealit
në rrugët e rrëpira të faqes së malit
faqe nxirë
fjalë ngrënës e i paburrë
i vetëm po
me shokë
jo
më kurrë
Pa dashje
ia këputa telin çiftelisë
pa dashje
nuk ia mësova notat melodisë
kurrë
e melodinë e desha aq shumë
djalli ta marrë
për ty më kënga
nuk do këndohet
as vaj s’do bëj kush
vrave këngën me dorën tënde
në rrugët e harrimit
makthi që po rritet
miqtë të thanë
kujdes këngën se vritet
Parandjenjë
armiqtë nuk po na shajnë sa duhet
miqtë po na lavdërojnë
më shumë se ç’duhet
si me të pabesë
se ç’po më gërryen një ndjenjë
një ndjenjë ogurzezë
Ironi e verdhë
vargu im
eja të ikim larg
zilia mes vargjeve
ka rënë
vargjet mes vete pezëm kanë zënë
smirëzia në garë
ikim
se u bëmë përrallë
mes njerëzve urrejtja
futur kaq thellë
enigmë e pashpjegueshme
ironi e verdhë
ikim
Zhgënjim
zhgënjehemi kur
miqtë në baltë na lënë
pa pandehur
dilemat paraqiten
cilët janë miqtë e vërtetë
e cilët
miq na hiqen
Me keqardhje
dikur
mendimet i kishim të njëjta
për njeri tjetrin
kishim nevojë
përditë po largohesh
vërtetë më vjen keq
jo edhe aq për ty
sa
për mangësinë që nuk t’u heq
Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare
prapë dikush do të vritet
do të përgjaket dikush
prapë dikush do të zgërdhihet
do të përjargët dikush
kambanat për mortin
nuk do të pushojnë
dikë do ta shajmë me breshëri
me breshëri
dikë do ta nderojmë
rrugë të gjata janë këto
kanë nisur e nuk kanë të sosur
bashkimin e atdheut
kërkojnë
Parandjenjë
armiqtë nuk po na shajnë sa duhet
miqtë po na lavdërojnë
më shumë se ç’duhet
si me të pabesë
se ç’po më gërryen një ndjenjë
një ndjenjë ogurzezë
Përmbledhje nga libri me titull: “Burrëri e Lagur”
të autorit Mehmet Bislimi 2014
