Lavdi qiellit
(Në çdo përvjetor)
në motet e largëta
zë i vetmuar
një grusht atdhetarësh
përflakur
në ballë të furtunës
bijtë e tokës
bijtë e zotit
bijtë e nënëlokes
Kosovë e Adem Demaçit
Kosovë vatër e zjarrit
Kosovë vatër lirie
Kosovë e Adem Jasharit
në këtë vend që nuk kishte teatër
e teatër luhej
as sot
nuk skuqen ata
që do duhej skuqur
shpirtshiturit u trazuan
bacë Ademi të vërtetën tha
si gjithmonë
të vërtetën
dhe
as gjë më shumë
ai
edhe dje
si sot e nesër
gjërave u thotë në emër të vet
hajnit i thotë hajn
tradhtarit- tradhtar
qenit- qen
spiunit- spiun
zagarit- zagar
pushtuesit- pushtues
çlirimtarit- çlirimtar
ai nuk vdes kurrë
si lumi me shkumë
ai eci vertikalisht
në një kohë
kur shumë të tjerë hiqeshin zvarrë
si hardhucat e përhirtë mbi zall
mure erë myku e zymtësie përballoi
papërkulur e ballëlartë
në rrugët e jetës marshues
në rolet e imponuara nuk u tjetërsua
me fuqinë e shpirtit
për botën e madhe
dashurinë përjetësoi
deri në sakrificë e vetëmohim
dashuri për të tjerët
dhuroi
nëse keni dëgjuar deri më tani
ta ketë peshuar dikush
gurin e vuajtjeve të tij shpirtërore
e pra
sa peshoi vuajtja
mbi supet e tij
mbi një çerekshekulli me diellin u mat
sytë nuk iu verbuan
nga klithmat e të tërbuarve
si klithma lakuriqesh në shpellat pa lum
në shpellat pa hënë
ku jargët e tyre
lakuriqet hanë
lavdi qiellit
çka (s) presim më shumë
nga kryeneçët e kësaj shoqërie të çakorduar
çmendurisht
kryeneçë gërdallë
sa je gjallë të shajnë
kur të vdesësh të qajnë
