Është në etikën dhe në moralin politik që përfaqësuesi i popullit edhe kur është miliarder, edhe kur ka trashëguar pasuri të madhe, të mos jepet pas luksit dhe jetës së shtrenjtë, të mos jepet pas vilave dhe pas shpenzimeve gjigande apo blerjes së shumë shtëpive.
Vjet për shembull në Britani, kur u zhvillua gara mes Lizz Truss, ministre e Jashtme dhe Rishi Sunak, ministër i Financave për kryeministër, shtypi shkruajti gjatë mbi mënyrën se si ata visheshin dhe jetonin.
Lizz Truss e kishte stil të sajin që përdorte këpucë 5 euro dhe vathë 4,5 euro të Claire Accesssories. Sunak përdorte këpucë Prada 400 euro.
Të gjithë thanë që kjo gjë favorizonte Truss dhe e dëmtonte Sunak. Dhe ai humbi përballë saj (jo thjehst prej kësaj sigurisht).
Kjo jo sepse anglezët duan varfërinë apo të varfrin, por sepse duan modestinë dhe ndjenjën e përkushtimit, ndjenjën e mos turrjes pas qejfit dhe epshit.
Rishi Sunak ishte deputeti më i pasur më Britani, edhe më i pasur se sa mbretëresha Elisabetë, sepse e shoqja e tij, Murty, është e bija e një miliarderi indidan që zotëron Infosy-in.
Sunak vetë ka punuar në bankat më të mëdha të botë dhe ka fituar gjithashtu shumë para. Edhe Liz Truss është e pasur. Ajo kishte të paktën 10 milionë euro pasuri. Ajo kishte punuar në Shell dhe shumë kompani të tjera të fuqishme. Pra ishin të dy të pasur.
Sunak nuk po gjykohej se prishte paratë e vjedhura apo paratë e fituara pa punë ose trashëgimi. Ai po gjykohej se dukej i dhënë pas shpenzimeve të luksit, kur shërbëtori i njerëzve duhet të jetë ndryshe. Truss nuk ishte e varfër por ajo vlerësohej sepse jetonte në mënyrë modeste dhe ishte e përkushtuar.
Vite më parë e shoqja e David Cameron, kryeministriit anglez, përdorte një makinë Mini Cooper që kushtonte 5 mijë paund. Ajo ishte shumë shumë e pasur. Vinte nga një familje me trashëgimi të madhe. Përdorte makinë të thejshte dhe mall të shtrenjtë, sepse, sic tha vetë ajo, “kryeministri duhet ta respektojë popullin e tij në çdo kuptim. Ne nuk mund të vijmë vërdallë në luks pavarësisht se jemi të pasur” tha ajo.
Në Shqipëri po vihet re që shumë njerëz në media duan të mbrojnë apo justifikojnë pasuritë, shtëpitë e shumta, vilat, shpenziimet luksoze të politikanëve të lartë.
Kjo është një shkallë korrupsioni moral më e lartë se gjithçka. Këta politikanë nuk kanë punuar as në banka, as në biznes, dhe nuk kanë trashëgimi.
Këta janë pasuruar nga marrja e parave të publikut dhe asgjë tjetër dhe është e papranueshme kryerja e shpenzimeve të tilla, blerja e vilave apo shtëpive apo vizita në vende shumë të shtrenjta.
