ZIJA DIBRA
Nuk na harron dot kurrë
Edhe kur drekën e han në mal
Njeriut pa kokë i thua
Një çast më pas është shumë vonë
Me ty ska koncenzus me vdekjen
Kur ankohen zogjtë
Ndodh rikthimi yt
Të shkëlqejë disfata e barbarëve
Lulet artificiale
Me ty nuk kanë lot
FAIK KONICA
Pritmë atdhe ta mposhtim trishtimin
Kur të mbarojë lufta – lindje të tragjedisë të mos ketë
Është magjike të vdesësh për atdhe
Me të vërtetën që ti e sheh
Me ty e ndjej shkëlqimin e zotit me ëndrrat e mija
Syri yt mban botën tonë në mes të udhës
Kur nuk mendojmë për ty
Bëhemi të tjera krijesa në tjera stinë
Në librin e plakjes bëjmë detyrat e shpresës
Të mos bëhemi të lodhur të ëmbël
Nga heshtja e nga fjalët
Një njeri në jetën e tij qeshet në terr kurdoherë
MITRUSH KUTELI
Shtëpia nuk mbetet e zbrazët
Dragua i fundit të mos mbetemi ne
Gjykim pas vdekjes të mos përjetojmë
As koha s’hyn në konzerva me ty
Me çaste trishtimi
Në kohë zemërimi
Edhe në burgje duhet të jetosh
Dhe ta shpallësh denimin për tiraninë
E doje vendin tënd
Edhe kur arrnoje tesha rreth rrugës
Edhe kur na mjaftonin
Lojrat e shpirtit të ushtarit të vdekur
LASGUSH PORADECI
Pa ty është vështirë
Për vlerën e viteve që vin
Të mos mbetemi të humbur në qiell
Të mblidhemi në sheshin e trokitjes së ndërgjegjes
Kur të kthehemi me mallin për atdheun
Do të vij dita – të lulëzoj heshtja
E rëndë mes njerëzve
Të lindur në vite të errta
Kur nuk mendon për atdhe – s’mendon për liri
Nuk e di jeton i vdekur apo i gjallë
Mes meje e teje – toka pa kthim
Ti gjithmonë mes nesh i fshehtë dhe i ri
