Kulturë\Letërsi

Bedri Halimi: Krismë shpirti (Poezi)

KRISMË SHPIRTI

Zogëz e lirë ti vështron

Rri në heshtje e mendon

Zemra ritmin e shpejton

E gjaku në deje vlon

 

Je si yll në zemrën time

Këndon këngë në monolog

Kur ndizet zjarri me shikime

Me zë bilbili bëjmë dialog

 

Jashtë vetes gjumi s’më qas

Me afshin e zjarrtë si vërshim lumi

Mendimi i fryrë duke u përplas

Ballë për ballë e s’më zë gjumi

 

Nata grindet në rrezen e hënës

E ti mike mos u zgjo

Çdo stinë do të  pastrohet

Sonte flas shumë mos u frikëso

 

Sytë e mollëve ndjekin mjegullën

E zemrat shkëlqejnë si lule pa frikë

Në lot e diell kemi një emër

Blerim i zemrës – yti çerpik

 

Djersët digjen te Kroi i bardhë

Ndjenja nuk zihet në kazan

Edhe bota le të avullohet

Kur zemra troket si llafazan

 

Me klithme të vdesim në luginën e diellit

Lindim e vdesim me gjëmim

Britma shkon deri në kup të qiellit

Dashuria nuk është mallkim

 

Nuk do e braktisim rrugën e blertë

Kur shtigjet e përrallës bëhen e vërtetë

Koncerti i natës nuk mbetet i shkretë

Shpirti pa ty nuk është i qetë

 

Ndër zjarre s’jemi pa dritë

Edhe pa vizë mbetën gjurmë

Këngës së shpresës i japim shpirt

Këndojmë perëndeshë edhe në gjumë

 

Violina ime do të dëgjohet

Me këngë djerse e dritë ndezur

Agimet pa gjumë i ëndërrojmë

Të shijojmë ndjenjën e mërdhezur

 

Pëllumb i artë me nxitim

Do vi pas teje në zemër

Krismë për ty bën shpirti im

Flakadan në tëndin emër

 

E ti vërtet je si det

Me të shpirtit porosi

Të më shkakton prore tërmet

Plagën të ma shërosh ti

 

Në fund të klithmave sa është ora

Kush do pyet për kohën tonë?

 

Burgu i Hajvalisë, 05.03. 2022

(në ditën e ditëlindjes sime)