“Eshtë e pamundur të shtypësh Arnautët vetëm me kolonizim gradual … Mënyra dhe mjeti më i mirë është forca brutale e një qeverie të organizuar shtetërore, në të cilën ne (serbët) kemi qenë gjithmonë mbi ta.” Mund të mbijetojë vetë një vend që është i populluar me popullsinë e vet”
Në nënshkrim të këtyre konstatimeve nuk qëndron Hitleri, Goebbelsi dhe të tjerë sikur ata.
“Dëbimi i Arnautëve”, një memorandum i shkruar në 1937 nga Vaso Qubriloviq, asistent profesor në Fakultetin Filozofik në Beograd, për Klubin Kulturor Serb, i cili në atë kohë drejtohej nga Slobodan Jovanoviq dhe Dragisha Vasiq.
Teksti konsiderohet si një nga dokumentet themelore të ideologjisë së Serbisë së Madhe të shekullit XX, i cili rendit idetë që autoritetet serbe përdorën gjatë shpërbërjes së Jugosllavisë me qëllim të spastrimit etnik të shqiptarëve, myslimanëve dhe kroatëve.
Krimet kundër shqiptarëve u kryen gjithashtu gjatë luftërave Ballkanike, nga forcat ushtarake dhe policore të Mbretërisë së Serbisë dhe Mbretërisë së Malit të Zi. 120,000 shqiptarë, të të dy gjinive dhe të të dy moshave, u vranë.
Qeveria e Milan Stojadinoviç nuk mundi të zbatojë memorandumin. Arsyeja, fillimi i Luftës së Dytë Botërore dhe shembja e Mbretërisë së Jugosllavisë.
Komunistët refuzuan me ndrojtje idetë e Vaso Cubrilovic, por Millosheviçi pranoi “me të dy duart” planin për të dëbuar shqiptarët nga Kosova në 1999, i quajtur Operacioni Patkoi.
Ky plan do të përfshijë një fushatë brutale, masive të spastrimit etnik, të kryer nga forcat serbe në Kosovë gjatë konflikteve të vitit 1998 dhe 1999.
Sipas Cubriloviç, kolonëve serb duhet t’u jepen armë dhe të nxitet një konflikt i drejtpërdrejtë midis malazezëve dhe shqiptarëve në Kosovë.
Duhej që të shkaktohet frikë dhe shqetsim në popullin shqiptar. Me kërcënime ose me para duhet t’i detyrojmë ata të shpërngulen.
Aplikimi i gjobave të larta, ku edhe ashtu tashmë jetohej një jetë e vështirë dhe në varfëri ekstreme, prerja e pyjeve, ndërsymja e qenve, detyrimi në punë të detyrueshme..
Grumbullimi i pamëshirshëm i taksave, konfiskimi i kullotave shtetërore dhe komunale. Cubrilovic gjithashtu propozon presion mbi besimin, poshtërim të klerikëve, dëmtimin e varrezave, ndalimin e poligamisë. Djegia e fshehtë e fshatrave dhe lagjeve shqiptare në qytete.
Vaso Čubrilović, akademik, historian, ministër i dyfishtë, profesor universiteti, fitues i çmimeve të Tetorit dhe Shtatë Korrikut, anëtar i organizatës revolucionare “Bosnja e Re” dhe pjesëmarrës në atentat, u bë një nga krijuesit përfundimtarë të lindjes së Mbiserbit
Kjo nuk do të jetë Übermensch-i i Niç-es. Do të jetë një abuzues, një Hitler i rremë. Hitleri i cili do të vijë në krye të Gjermanisë, e në këtë rast në krye të Serbisë tonë.
Rreth 10,000 shqiptare dhe shqiptarë të Kosovës u vranë në ato tre muaj të përgjakshëm dhe të çmendura të vitit 1999.
Ushtria dhe policia eJugosllavisë së atëhershme, nën kontrollin e udhëheqjes së shtetit, dëbuan mbi 850,000 shqiptarë të Kosovës nga Kosova.
Kur largoheshin nga vendi, autoritetet kufitare konfiskuan dokumente personale dhe prova të tjera të shtetësisë nga qytetarët e dëbuar, duke fshirë sistematikisht identitetin e tyre.
Millosheviç urdhëroi që të gjithë kufomat në Kosovë që mund të ishin me interes për gjykatën e Hagës duhet të largohen.
Gjatë viteve 1998 dhe 1999, forcat policore dhe ushtarake serbe kryen shkatërrime të mëdha, masakra, zjarrvënie, helmime pusesh, përdhunime, grabitje, vrasje të civilëve
Krimi më i tmerrshëm, të cilin një mendje e shëndoshë njerëzore nuk mund ta pranojë, u krye në 1998 në Prekaz, në zonën e Drenicës.
Forca të mëdha policore dhe ushtarake serbe, të armatosura me tanke, armë vetëlëvizëse dhe artileri, rrethuan shtëpinë e familjes Jashari dhe për tre ditë e tre netë qëlluan pa dallim ndaj grave, fëmijëve, të moshuarve dhe civilëve të tjerë.
Helikopterët dhe automjetet ushtarake goditën çatitë e fshatit me breshëri dhe më pas forcat e policisë hynë në fshat, duke qëlluar me zjarr në shtëpi.
Forcat serbe të sigurisë, me ndihmën e ushtrisë serbe, vranë 56 anëtarë të familjes së Adem Jasharit. Midis tyre janë 18 gra dhe 10 fëmijë. Fara u shkatërrua dhe gjenocidi u krye kundër një familje.
Pas gjithë këtyre krimeve monstruoze, imazhet e të cilëve mund të krahasohen me imazhet e krimeve fashiste nga Lufta e Dytë Botërore … A duhet Republika e Kosovës ta njohë Republikën e Serbisë?
Çdo kafshë si dhe çdo njeri në këtë botë të trishtuar ka të drejtë të mbrojë veten kur dikush e sulmon atë. Si njerëz të një vendi, ata duhej të mbrohen ose të prisnin për t’u vrarë, deri në të fundit.
Shumë shqiptarë që ishin përkrahës të politikës paqësore, pas krimeve kundër familjes Jashari, iu drejtuan rezistencës së armatosur.
Një numër i madh i oficerëve të policisë që morën pjesë në aksione kundër shqiptarëve të Kosovës, në Serbi ende konsiderohen heronj të luftës.
Hetimi në Serbi është i ngadaltë sepse shumë nga kriminelët janë larguar nga vendi ndërsa disa prej tyre akoma janë pjestarë në radhët e policisë.
Duhet të tregohet një histori, një histori e vërtetë, për krimet e pakuptimta të një kombi kundër një kombi tjetër dhe kundër vetëvetes.
Vrasës ishin serbët por edhe u vranë serbë.
Dy sulmues të maskuar, të veshur me uniforma të zeza me shenja të UÇK-së, hynë në kafenenë “Panda” në Pejë dhe vranë me armë automatike gjashtë të rinj me kombësi serbe. Kjo ishte 22 vjet më parë. Masakra u organizua nga Shërbimi i Sigurimit të Shtetit të Serbisë.
Ishte e nevojshme të paraqitej UÇK-ja para publikut ndërkombëtar si një organizatë terroriste dhe të justifikoheshin veprimet e forcave serbe në territorin e Kosovës.
“Unë besoja në vendin tim, në Serbi, se luftëtarët tanë janë të drejtë por si duket Serbia krijoi monstra që ishin në gjendje të sakrifikonin fëmijë të pafajshëm. Ata mbollën urrejtje. Nuk e di se si është e mundur që Serbia të lindë monstra të tilla. Si është truri i tyre?
Këto janë fjalët tronditëse të Milenës, nëna e njërit prej të rinjve të vrarë.
Nuk kishte asnjë shqiptar në afërsi të vendit të ngjarjes, por vetëm forca ushtarake dhe policore serbe.
Vranë Oliver Ivanoviqin. Tinëzisht nga prapa. Kështu vrasin vetëm frikacakët më të mëdhenj.
Dhe vdekja flet në heshtje … Të gjitha gjurmët e vrasësve dhe ideatorëve çojnë në Beograd.
Dhe kush e di se sa mizori të tjera ishin kryer nga ushtria dhe policia serbe, të maskuar me uniformat e UÇK-së?
Kërkoj falje për të gjitha mëkatet e popullit tim kundër popullit shqiptar.
Edhe ne do t’i falim mëkatet e tyre.
Dhe le të vijnë në Kosovë ata serbë që nuk kanë kryer krime dhe le ti urojnë fqinjët e tyre të parë për një jetë të lumtur të pavarur dhe të lirë në Republikën e tyre të Kosovës.
Të urojmë që ata të bëhen anëtarë të plotë të OKB, BE, NATO, UNESCO, Interpol dhe të gjitha organizatat e tjera të cilave u përket Republika e Kosovës.
Që serbët dhe shqiptarët të fillojnë të jetojnë një jetë të qetë dhe të sigurt së bashku.
Pas gjithë vuajtjeve që kanë kaluar në historinë e tyre, sikur pak popuj të tjerë në botë, shqiptaret dhe shqiptarët në Kosovë i pret fillimi i jetës së re që ëndërruan paraardhësit e tyre dhe fillimin për ata që do të vijnë dhe nuk do të ndjehen më kurrë si një komb i dorës së dytë.
Dallime midis nesh nuk ka, nëse ato shfaqen, ato do të jenë në dëmin tonë.
Zoran Gjingjiç tha: “Unë ju them, shikoni në të ardhmen, shikoni në të ardhmen dhe ju dhe unë do të takohemi atje …”
Unë besoj se ai nuk do të zemërohet me mua për shkrimin: “Shikoni të ardhmen, shikoni të ardhmen dhe atje në Union, Kosova dhe Serbia dhe Shqipëria do të takohen përsëri dhe të gjithë ata që dikur ishin pjesë e një vendi, një vendi të mirë, Jugosllavia “.
Huazuar nga gaztea “Danas”
