Xhemal Jakupi, themelues i Bashkësisë Islame SELEFIJE “Dar el-Hadith” në Iliridë. Ky është realiteti që nuk mund ta fshehësh në Iliridë. Por, askujt në Iliridë, Shqipëri e Dardani nuk i bie ndër mend ta njoh nga afër shkatërrimin e kombit shqiptar. Intelektualët parapëlqejnë të flasin në mënyrë romantike mbi gëzimin që jep fundamantalizmi islamik, duke i qoroditur trutë e dhjetëra mijëra shqiptarëve muslimanë fanatikë, gjysëm analfabetë, të cilët e shohin me shumë dyshim kulturën shqiptare!! Sipas këtij këndvështrimi mbi kulturën shqiptare, hoxhallarët janë pothuajse gjithmonë djalli vetë. Psikologjia e islamit radikal, përkatësisht e Xhemal Jakupit, burimet e vërteta të albanofobisë duhet kërkuar në shpirtin njerëzor të hoxhallarëve, jo tek ekonomia. Duke shkuar më tej, shpjegimin e fundamentalizmit duhet kërkuar në albanofobinë e tejskajshme, në gëzimin që Xhemali gjenë kur kryen një mizori, tradhti, në shpërbërjen e kombit shqiptar, pikërisht tek këto (në shtetin artificial sllavobullgar) ose anasjelltas në mungesën e kompetencës mbi faktorët fetar e politik të Ali Ahmetit dhe BDI-së. Duhet të vihet re, meqë ra fjala për “Dar el-Hadithin”, që një herë impakti me kulturën turko-arabe kishte kontribuar në shëndërrimin e thellë të islamit radikal: në rastin e lindjes së një kalifati të ri në Iliridë. Xhemal Jakupi e përkufizon vehten në këtë kthesë të fortë të fitores si një rifitim kulturor të zaptuesve të Perandorisë Osmane nga ana e shtetit artificial dhe otomanonostallgjikut nga Ilirida… Autoritetet sllavobullgare krijuan “kategorinë neoetnike të islamizimit dhe asimilimit të shqiptarëve”, duke i përfshirë grupet e radikalizuara të fetarëve shqiptar, duke i shtrënguar ata që t’i përshtateshin një formati të ri fundamentalist të islamit të huajtur nga traditat e sundimit 525 vjeçar. Sipas Xhemal Jakupit, krijimi i mëtejshëm i elektorateve të ndara në baza fetare dhe më 2021-n kontribuon në fiksimin përfundimtar të tiparit fetar si tipar përcaktues që qon pashmangëshmërisht në asimilimin e shqiptarëve në Iliridë. Me mijëra herë ishin përpjekur ta rrëzonin ILIRIDËN. Turqit osman në fillim, e fill pas tyre sllavët, afroaziatikët grek, italianët, shqiptarët natyrisht me mjekrra e pa të, të tjerë e pa peshë, shqiptarë fetar e zuzarë, me shkak e pa shkak. Kjo përputhet edhe me sundimin e një kombi të lartë, sepse brezi i tradhëtraëve dhe i frikacakëve nuk ka të drejtë ta gëzoj lirinë. Kush është tradhtar e skllav nuk mund të ketë nder, sepse ky nder shumë shpejt do të shëndërrohet në objekt të përbuzjes së përgjithëshme. Shqiptarët në Iliridë mbetën nën mëshirën e hoxhallarëve të shitur e të shitblerë. Shkurt, Ilirida po shuhej, por ai po shuhej bashkë me shqiptarët. Makina mitformuese islamiste ishte e atillë edhe pas rënies së tiranisë neoosmane, vazhdoi prodhimin e saj. Ky trazim brenda shqiptar zbulon diçka më të thellë, e rritë shpresën e rikthimit të neootamanizmit, jo më si rend a si pushtet, por si frymë Erdoganiste. Mendimi shqiptar brenda OJQ-ve e xhamive ishte aq i errësuar, sa të mos bënte arsyetimin se cilët janë shqiptarët! Një intelektual shqiptar duhet t’i përkiste botës së zgjuar politike, rruga e tij duhet të kalojë përmes politikës kombëtare. Ai duhet të mendoj që ndryshimi i strukturës shoqërore midis fundamentalizmit dhe kulturës shqiptare do të ishte i mjaftueshëm për të ndryshuar qenien shqiptare. Mënyra e veprimit të tij intelektual nuk duhet të jetë krejtësisht individuale. Ideja është kjo: “Nëse duan të ndryshojnë shoqërinë dhe ta çrrënjosin të keqen kanceroze, më parë duhet të ndryshojmë individin brenda xhamisë dhe veshjeve (beduinesh) turko-arabe”. Sa kohë që shqiptarët në Iliridë nuk e ndryshojnë themelin bazë të familjes dhe rrethit ku jetojnë, tradhtia, terrorizmi do të bëhet gjithnjë e më shumë normë jete, një rutinë e përditshme. Si shembull, Xhemal Jakupi I ka instiktet e forta antikombëtare e fundamentaliste; tërbimi antishqiptar, urrejtja, xhelozia, poshtërsia, tradhtia, etja e zotërimit, dinakëria. Gjithçka që duket e neveritshme te ky njeri, i ka rrënjët e thella te pandërgjegjëshmëria familjare. Detyra e alkimisë shpirtërore qëndron pikërisht në atë që të tregojë se si shqiptari nuk shpëtoi dot prej të kaluarës së tij skllavëruese. Ja këtu qëndron e tërë e keqja e fundamentalizmit radikal. Duket sikur jeta dhe kultura shqiptare nuk konsiderohet vlera më e madhe, kurse shqiptari mekanik nuk krijohet dot. Tashmë zoti është vetëm një fantazi e sëmurë, prandaj është e natyrshme që nuk mund të jetë vlera më e lartë. Atëherë çfarë i mbetet shqiptarëve në Ilirid? Kështu, pas pesë shekujsh shtypjeje nga turqit, shqiptarët sërish ishin të lirë. Turqit ishin larguar. Mirëpo, një proverb shqip thotë: “Shkoj thundra, mbeti gjurma”. Gjatë shekujve të shtypjes turke, rreth 70% e popullsisë shqiptare ishin konvertuar me dhunë në Islam. Predikimi i Islamit fundamentalist në Iliridë ishte me sa duket faktori më i hershëm në konvertimin e shqiptarëve me dhunë. Konvertimet në Islam kanë filluar menjëherë pasi që jatagani turk arriti në trojet shqiptare. Duke e ndjek me vëmendje këtë program të përgaditur, nga “Kurthi i djajve gjakprishur”, për të denigru ata që punojnë dhe mbrojnë Identitetin Kombetar. Mjerë djepi që e ka përkundë. Një pjesë e shqiptarëve të konfesionit islam duket se kanë defekt në kompozimin e tyre gjenetik, që i bënë ata të urrejnë, të përbuzin dhe t’i kenë zili bashkëkombasit e tyre të krishter dhe ta kenë zili kulturën shqiptare. Xhemal Jakupi nga Ilirida i ndëshkon shqiptarët për moskuptimin e konceptit të krijuar prej tij dhe prej Zotit, të atij që do të ishte më i mirë se kultura shqiptare, të cilën e konsideron të sëmurë, të pafuqishëm. Të gjitha konceptet radikale kushtuar shqiptarëve truthar dhe Zoti janë mashtrime, prandaj as që lind pyetja për një hoxhë të mirë apo të paturpshëm. Mashtrimi është mashtrim, gënjeshtrat janë gënjeshtra, sado që t’i lëmosh ato, sado që t’i përsosësh, ato nuk bëhen dot të vërteta. Shqiptarët e Iliridës e kanë marrë rrugën e moskthimit. Ndërrimi fesë dhe i kulturës ndryshoi mjaft, dhe në të gjitha pjesët e Iliridës ata filluan të merrnin fenë e pushtuesit, duke thënë: “Tek është kordha aty është besa!” Si duket disa shqiptarë të Iliridës e kanë këtë karakteristikë, se ata e braktisin shpejtë kulturën e të parëve dhe gjithmonë dëshirojnë të ndërrojnë atë, kur tradhtarët panë po ashtu që turqit i nderonin ata duke u bërë zotër të tradhtive më të mëdha. Prandaj, ne përfundojmë se për këto arsye Ilirida u islamizua më gjerësisht se cilido shtet tjetër ballkanik. Politikanët shqiptar, që ndikuan mbi islamizimin ishin të ngjashme me ato të pushtuesve serbomalazezë, ndërsa periudha e shtypjes hoxhallarëve ishte e kohëzgjatjes së njejtë. Në Iliridë, megjithatë ndihet mungesa e rrallë e unitetit të brendshëm shqiptar, si dhe karakteri veçanërisht dekadent i intelektualve së tepërmi dobësuan mbrojtjen e kulturës shqiptare. Për më tepër, vetë shqiptari ishte i zhveshur nga vetëdija kombëtare, i paprekur nga konsideratat shpirtërore kur këto binin ndesh me interesat e tij materjaliste. Kështu përfundimisht, Islami fundamentalist kishte një joshje pozitive për natyrën e gjakprishurve, sa që Islami pushtues ishte ngadhnjyes. Pra, te politikat e përgjithshme shqiptare, por më tepër te këto karakteristika të veçanta, ne i shohim arsyet për islamizimin e shqiptarëve të Iliridës nën Turqinë. Shqiptarët duhet ta ndrrojnë vetëdijën e tyre, të krijojnë më shumë energji kombëtare e jo fetare. Duhet të shkatërrojnë të vjetrën – të keqen e saj, ideologjitë dhe dogmat idiote fetare të neveritshme fundamentaliste islame, të mbrojnë kulturën tonë të lashtë Pellazgo – Ilire. Një shkëputje me të kaluarën; kjo është domethënia e të ngriturit krye, e rebelimit kundër hoxhallarëve dhe politikanëve të shitur.
