7 Orë me gjeneral Nasim Haradinaj!
Bota eshtë teatër e njerzit janë artistë, janë artista në rolet e tyre aq sa janë aftësuar duke u përballur
me rrebeshet e jetës. Edhe mua më filloi mirë e mbarë muaji më i bukur i vitit nëntor. Është më i
madhi i vitit, sepse në te gërshetohen data me rëndësi historike që pasurojnë thesarin e historisë
sonë kombëtare. Në nëntorë u çlirua Shqipëria, në nëntor u shpall pavarësia e Shqipërisë nga
turkomanët e në nëntor u mbajt kongresi i Manastirit, ku u vendos formimi i alfabetit të gjuhës sonë
më të bukur alfabeti me të cilin shërbehem sot e nesër. Po edhe unë në kete nëntor përjetova
gëzimin e pakët në jetën time që as ëndërr nuk e kisha parë e as menduar. Me datën 5 nentor më
caktuan datën e takimit për ta vizituar trimin, kryengritësin e panënshtruar, luftëtarin e lirisë, arqitektin e UÇK-së e burrin më të madh që ka sot Dukagjini në jetë gjeneral, Nasim Haradinaj, nga
ora 09:00 e deri në ora 16:00. Tërë natën s‘më zuri gjumi, isha i paaftë ta drejtoja makinën 4-5
orë në një drejtim por, Shqiponja dhe Shqiptarja shprehën gadishmërinë që të me shoqëronin, sepse më kuptuan se kam ndjenja të përziera,dhe isha tepër i ligështuar, sepse mendoja se si do ta gjejë Nasimin, a eshtë i mërzitur dhe i ligështuar me padrejtësitë që e sprovoj jeta, një jetë të terë në këmbë që nga bangat e shkollës fillore, asnjëhere i gjunjëzuar e dorzuar, çdo here me kokën lartë e gjoksin hapur përball stuhive sllave e shqipfolëse.Mendja më tretej të baca Ismail Haradinaj, ku një pjesë kogja e madhe e kolegëve te Tij të arsimit mernin yrysh të paisën me testerën e LKJ-së,e Ai me shokët e Tij lidhi besën që me kazmë e lopatë nga themelët ta luftojnë e çrrenjosin ate LKJ-ë që
kishte mbështjellë si gjarpër trupin e trojeve tona dhe,ashtu u bë.Mendoja te nëna e Nasimit,Xhigjen
qe kisha parë me motren e Tij Shqipen duke i gra qerres me kuaj me disa dru per dimër,sepse baba
me tre të bijtë ishte degdisë neper burgje,dhe s‘kishte ngelë mashlull në shtëpi.Mendja më tretej në
dhjetorin e vitit 1981 ku në stacionin e autobusëve në Pejë takoj Agronin e vogel që nuk kishte ende
16 pranvera me gjyshen Tyshë e nënën e Tij duke u kthyer nga vizita e Bacës në burg, e mebdoja
të kokëfortësia e Nasimi duke e zënë të gjallë shkaun e shkinës në luftën e UÇK-së e,ku nuk më
vajti mendja deri sa edhe të dhomat e specializuara të Serbisë me seli në Haag,dhe gjygji i qelbur
nga qelbanik të qelbur e,ku nga i akuzuar ,u bë gjyqtar duke i akuzuar rëndë korin dhe horat të cilët
në emër të drejtësisë e me para të popullit tonë po bënin padrejtsinë më të madhe të këtij shekulli.
Shkruan: Mehmet Musa
Fiks në ora 09:00 arritëm në cak,Shqiptarja dhe Shqiponja që drejtonin makinën ,më than se do
shetisim neper qytet ,por pasi të hyshë mbrenda sepse Shqiptarja e njeh mirë gjuhen
angleze,dhe në ora 16:00 jemi të dera,u paraqita te dera e hymjes,zbatova rregullat e
natyrshme,hyra mbrenda,më pyetën se kend do ta vizitoja,me tha Shqiptarja,i thas Shqiptares
thuaju;do vizitoj gjeneralin t‘im,zyrtari prap pyeti si quhet Ai,i thash Shqiptares thuaju Ai eshtë
Isus Krishti dhe Muhamedi im.Kupto than,emer e mbiemer,atëhere u pergjigja Nasim Haradinaj
dhe,u ham një derë me qelsa,nje komtroll rigoroz sikur të hyshë në aeroplan,çdo gje ,celular etj,i
le në kasafortë.Pastaj erdhi një gardian i burgut,i kaluam disa oborre te gjitha me
hekura,gardiani e bëlbëzonte ngapak gjermanisht,duke e njohur karakterin e,Nasim Haradinaj e
duke menduar se edhe vizitorët e Tij jan si Nasimi, filloj të më tregoj me dorë se në katin e katert
ajo dritarja lartë eshte dhoma ku ka qëndruar Sllobodan Millosheviçi,pastaj ajo tjetra Karagjiçi e
kjo në katin e dytë Mlladiçi, e unë e pyta në të cilën dhomë do të qëndroj Aleksandër Vuçiqi që
ishte ministër i Millosheviçit,ai vetëm rrudhi krihët,duke hecur rrugës folëm edhe per gjeneral
Nasimin ,i thash se eshtë padrejtsisht këtu Nasimi,gardiani më tha une nuk kam faj.
Dhe arritëm të dera e fundit ku më priste Nasim Haradinaj.Por fati im kishte qenë më i madh dhe
vendosur se qëndrimi im për të takuar sa më shum luftëtar lirie,sepse atë ditë kishin patur vizita
edhe tre krerët e UÇK-së Hashim Thaçi,Kadri Veseli e Rexhep Selimi.Dhomat ishin të veçanta
në një koridor,dhe po sa u hap dera ishte Nasimi së bashku me Rexhep Selminin,u hutova per
sekonda por u gëzova pa masë ,së pari i dhash dorën dhe e përqafova si vëllaun t‘im Xhevdetin
,Rexhep Selimin pastaj Nasim Haradinaj,u perpoqa që ta mbajë veten mos të më rrjedhin lotët,
nuk kishte gjë më kijamet e më të vështirë në jetë për ate që ka ndjenja njerzore se, ti shofish
prapa grilave ata burra të kombit të cilët kan berë aq shum për atë vend që pas 150 viteve
robëri ti shporrin nga trojet tona lugatët e karpateve.
Deri sa unë flitnja ,gardianët shiqonin,njeri dinte ngapak shqip,ju drejtova gjeneralit;gjeneral , ngrite kokën lartë ashtu siç e ke patur çdo here,sepse gradat t‘Uaja nuk i ke nga Nikolla Lubiçiqi,Velko Kadijeviçi ,Branko Mamulla
e nuk ishe burrë shkine por,gradat t‘Uaja jan qendisur mbi supet t‘Uaja me mësimet e bacë Ismailit e bacë Jusufit e,të kombinuara me gjakun e Luanit,Shkëlzenit,Enverit e Himë Rasim Haradinaj i cili pa i mbushur 17 pranvera ra siç ranë heronjët e Vigut.Prandaj të lutëm gjeneral në emër të familjeve të dëshmorëve të kombit,më,lejo që ta puthë dorën e ta puthë ballin qe po të shëndritë taman si rreze dielli mbi Dukagjin, U ulëm ballë -përballë në dhomën e vizitorëve me Nasim Haradinaj, ku papritmas troket dera dhe hyri mbrenda me dy kafe në dorë Presidenti i shtrenjët i Kosovës Hashim Thaçi,u ngritëm u morëm ngryk sikur të njiheshim para shum viteve edhe pse ishte hera e parë që takoheshim bashk.Edhe presidentit is thash dy fjalë ;në kohen e profetëve ,profetët më të mirin djalë duke ia
mbyllur sytë me shami e thernin thikë për kurban,ndersa Atdheu ynë ka zgjedhur më të mirët djem por,jo lidhur sytë me shami,po me sy hapur e vigjilent që te jeni kurban me krih e,së shpejti një ditë do të fluturoni e vini ne folenë t‘Uaj,në familjën ,e votrën t‘uaj pran varreve të dëshmorëve të Atdheut e në mesin e shokëve t‘uaj të të luftës e të armëve.Ajo ishte privilegj i rrallë për mua,ku kishim të drejt ne vizitorët të i vizitonim edhe dhomat tjera,shkoja të dhoma e Kadri Veselit e Rexhep Selimit,të katertit sa ishin aty sejcili më dukej më vëlla se tjetri, ndersa
gjenerali im rrinte çdo here me fytyrë qeshur.Më ngeli merak që nuk pata fat ta takoja zëdhënësin e parë të UÇK-së Jakup Krasniqin e,ma donte zemra ta takoja kushëririn t‘im nga fisi Pjeter Shalën.Kështu këte të shtunë me 5 nëntor i kalova shtatë orë si shtatë minuta me bijtë më të mirë të dheut e Atdheut tonë të shumvuajtur,duke u kthyar me zemër e shpirtë të lëndusr por duke shpresuar se së shpejti do takohemi me ta në qiellin e hapur të Kosovës ku Kosovë shamizeza i pret me duar hapur e me padurim bijtë e sajë çlirimtar.
Paçi shëndet e jetë të gjatë o çlirimtarë!
Lavdi dëshmorëve të Atdheut!
