Dje, sot, nesër e mot…
Sot ka pak njerëz, shokë, miq si dikur…
Që luftuan e luftojnë me mendje e zemër
Për këtë Popull, për këtë tokë
Këtë simbol Emblemë Kombëtare
Shkabën tonë dy krenare, kuqezi tonin Flamur!
Ne Shqiptarët duhet t’i kemi të ndritura veprat
Të kthjellura mendjet, shpirtërat, zemrat dhe kokat,
për t’ mos na u ndarë, akoma edhe më shumë, tokat tona!…
Kur atëherë, do të kemi një unitet të përbashkët:
Një komb, një shtet, një shqiponjë dhe të unifikuar;
Një gjuhë dhe një të vetmen të kultivuarën tonën kulturë;
Atëherë ndoshta gjithsesi e medoemos, do ta kemi:
Një Komb një gjuhë e një flamur?!
Mirëpo, me këtë mendësi e politikë që kemi sot
Jo të pastër fare, siç duhet ta kishim ne
Dje, sot, nesër e mot…
Të shenjtë, të pasur e të shtrenjtë
Sikurse ari e kristali, dhe si qelibari
Kombi ynë do të ishte bash krejt si biluri!…
